O fado de Portugal xa é Patrimonio Inmaterial da Humanidade

O fado de Portugal xa é Patrimonio Inmaterial da Humanidade. Sucedeu este día 27 de novembro, e na mesma sesión a UNESCO tamén recoñeceu a outras cinco músicas do mundo: o Mibu no Hana Taue, ritual do transplante do arroz en Mibu, Hiroshima (Xapón); o Sada Shin Noh, conxunto de danzas sagradas do Santuario de Sada, Shimane (Xapón); o balafón das comunidades senufo de Malí e Burkina Faso e o mariachi mexicano. No xornal portugués Público sinalan: «A partir de agora, o fado não é apenas a canção de Portugal, a canção de Severa, Marceneiro, Amália, Carlos do Carmo, Camané, Ana Moura e Carminho – é um tesouro do mundo. Um tesouro que fala de Portugal, da sua cultura, da sua língua, dos seus poetas, mas que também tem muito de universal nos sentimentos que evoca: a dor, o ciúme, a solidão, o amor».
A música do fado, como podedes escoitar no video, é fermosa e tristeira, menos o fado lisboeta do que o fado de Coimbra, moito máis clásico e tradicional. As voces de Amália Rodrigues ou Carlos do Carmo xúntanse ás novas fadistas tan diferentes como Dulce Pontes, Mísia, Mariza, Ana Moura ou Cristina Branco, por citarmos algunhas.

BINTA E A GRANDE IDEA

O luns 14 de novembro vimos a película de J. Fesser, Binta e a grande idea, rodada na Casamance, en Senegal en 2004. Esta curtametraxe amosa algúns dos problemas aos que se enfrentan nenas e nenos en África subsahariana, dende a mirada inocente e optimista de Binta. Antes da peli, aprendemos algunhas cousas sobre Senegal e fixemos unha reflexión. E ao día seguinte fixemos un análise e un coloquio sobre ela. Aquí tedes algunhas das nosas opinións sobre a película e se queredes saber máis, clicade aquí.

Esta película fíxome reflexionar moito sobre como viven nos países pobres, e a miña conclusión é a seguinte:
En primeiro lugar non sei por que non deixan ir as nenas a escola, porque teñen o mesmo dereito ca os nenos, non teñen por que facer as tarefas da casa en vez de ir á escola, para no futuro poderse defender na vida.
En segundo lugar pareceme moi mal que a xente que sabe algo, time a xente analfabeta.
E en terceiro lugar deime conta do que eles pensan de nós, por unha parte pensan que temos moita tecnoloxía e facemos moi bos inventos; pero tamén pensan en negativo, pensan que traballamos individualmente e que con tanto que extraemos da natureza imos acabar os recursos
naturais. E eu creo que están no certo! Jennifer.

En primeiro lugar paréceme que esta película nos enseña a amar e a respectar os demais, e tamén a axudarnos entre nos. Tamén me parece moi triste que Soda a prima de Binta non poida ir a escola. Todos temos dereito á educación e non estar na casa a traballar todo o día. E por último nesta película hai moita imaxinación, como por exemplo: cando era o da porta imaxinaria ou o dos fogos artificiais. Diego.

Na pelicula de Binta e a gran idea aprendin como vivian os do sur, que hai poucas atencións médicas, poucas escolas, que eles viven con moito menos ca nos e ainda asi son felices, que se axudan entre eles e que non coñecen a tecnoloxía. Sandra.

Con esta película aprendín que en África son solidarios uns cos outros porque, por exemplo, cando o pai de Binta ía a presentarlle a idea ao prefecto, un home levouno sin cobrarlle nada. Alí o ensino é diferente ca o de aquí . A algunhas rapazas os pais non lles deixan ir o colexio porquepensan que se casarán e non necesitan aqprender. Góstame a escena na que na escola representan una obra de teatro sobre unha nena a que o seu papá non lle deixa ir á escola. Soda, a prima de Binta, está na mesma situación e lle di a seu pai que estaba alí que quere ir ao colexio. A xente que estaba arredor díxolle alborotada que lle permita ir o colexio. Alvaro.

Aprendín que hai que ser moito mais solidarios e que hai que ter empatía cos demais. A película espresao moi ben, xa que alí todos os nenos colaboraron para que Soda fora a escola. Tamén aprendín que hai que aprender a respetarse e non discriminar a ninguén por idade, altura, cor ou relixión. Por último que hai que estar ben agradecidos polo que temos nos paises do norte e intentar millorar sempre. Miriam.
Se queredes ver a peli, aquí a tedes completa.

As linguas da Feira das Nacións (VIII): Colombia

En Colombia ademais do español fálanse máis de sesenta linguas indíxenas. O número concreto varía lixeiramente xa que algúns autores consideran como linguas diferentes o que outros consideran son variedades ou dialectos da mesma lingua.
• As mellores estimacións contabilizaban 66 linguas indíxenas faladas en Colombia, que se agrupan en máis de 20 familias ou unidades filoxenéticas (algunhas delas consisten nunha soa lingua illada), faladas por cerca de medio millóns de indíxenas.
• A constitución señala o idioma español como o idioma oficial de Colombia e recoñece as linguas dos grupos étnicos como oficiais no seu territorio. É obrigatorio o ensino bilingüe nas zonas con tradición lingüística propia.
Máis de 60 linguas aboríxes mantéñense vivas. As principais familias de linguas indíxenas de Colombia son:
As linguas arawak, como o wayúu, que agora non se falan moito.
As linguas arawak, como o wayúu de La Guajira e o achagua e o piapoco.
• As linguas barbacoanas, en Nariño e en Cauca
• As linguas bora-witoto, no departamento de Putumayo.
• As linguas caribes, no Amazonas, Guaviare e Cesar.
• As linguas chibchas na Sierra Nevada de Santa Marta e no Cocuy.
• As linguas choco, como o embrea e o wounaan.
• As linguas guahibanas, en Los Llanos do Orinoco.
• As linguas makú, en Vaupés e Guaviare.
• As linguas quechuas, no Sur do país.
• As linguas tucanas, nas zonas Suroeste e Sur do país.
Ademais existen un número significativo de linguas illadas ou non clasificadas:
• O andoque no río Caquetá.
• O camsá no val de Sibundoy (Putumayo).
• O nasa yuwe en Cauca.
• O sáliba-piaroa en Vichada.
• O ticuna no triángulo de Ledicia.
Tamén existen linguas barbacoanas xunto á fronteira con Ecuador, linguas caribes no Norte do país, ñe'engatú no extremo Suroeste do país.
Anteriormente faláronse as linguas betoi, linguas illadas como o andakí e o tinigua e un certo número de linguas sen clasificar.

Adrián Castro Otero e Álvaro Noya Rey

ALBUM DE FAMILIA

Un grupo da clase realizamos o reconto de votos das eleccións nun recreo. Fixémolo por parellas e repartindo os países, así foi rápido. Veredes os resultados das nosas votacións, proximamente no corcho da aula de 1º.

Por orden de aparición no álbum os resultados son:

Marrocos: Naser e Amira.

Portugal: Afonso Martinho e Mencía.

Senegal:Ibraim e Amina.

Colombia: Tomás e Valentina.

Romanía: Andrei e Ileana.

India: Indira eArie.

China: Dewei e Kumiko.

Brasil: Jandiara e Thiago.

| Learn About Mixbook Photo Books | Create your own Photo Book

Agradecemento de Charo Pita

A contadora de historias Charo Pita enviounos esta mensaxe de agradecemento:

Moitísimas grazas polo o enlace.
Iso de verse en fotos é divertido, hai que ver a de caras máis estrañas que poñemos. :=)))
Espero que desfrutedes moitísimo con ese proxecto tan viaxeiro. Sabede que o pracer foi noso, felicitade aos rapaces da nosa parte pola súa grande capacidade de escoita.
Un abano de apertas a repartir polo centro.

Charo Pita

E nós, desde o CPI de Trazo, dámoslles as grazas a ela e a TIM BOWLEY polos marabillosos momentos que nos fixeron pasar coas súas historias do mundo.

As linguas da Feira das Nacións (VII): Romanía

O idioma romanés e unha lingua indoeuropea que pertence ao grupo oriental das linguas romances. Entre elas, ocupa a 5ª posición en canto ao número de falantes, seguindo ao español, portugués, francés e italiano. Por motivos de diferenciación tipolóxica, a lingua romanesa tamén é chamada dacorrumano. Por motivos políticos, as autoridades de Moldavia usan a denominación moldavo.
A lingua romanesa é falada aproximadamente por 26 millóns de persoas, das cales a maioría, máis de 20 millóns, vive en Romanía, onde é a única lingua oficial e, ademais, conforme aos datos de 2002, materna para o 90% de poboación.
Outras linguas que se falan son o húngaro, o alemán, o turco, o serbocroata e o yiddish.

Traballo feito por Sonia Pumar Muíño e Sheila Bouzas Leis

PARA APRENDER MÁIS DE TODOS OS PAÍSES

Realmente isto é unha

xoia e, paga a pena compartilo!!!

Hoxe, mérores día 16 de novembro na hora de naturais fomos a aula de informática, entramos no blogue e estivemos lendo e contestando as preguntas sobre recursos naturais de Galicia e de España.

Si premes no ordenador verás porque andabamos a toda pastilla

Tiñamos que contestar todas as preguntas en menos de unha hora!!!!!

Tamén por parellas estamos traballando sobre os recursos naturais dos oito países que tratamos nesta feira das nacións. Tan pronto rematemos o traballo cólgamolo no blogue.

ATA PRONTO!!

SOBRE A SESIÓN DE CONTACONTOS

Neste poster tedes algunhas crónicas e comentarios sobre a sesión de contacontos do outro día.

ELECCIÓNS DE NOVEMBRO

Hoxe, día 8 de novembro, na clase de PRI tivemos eleccións!
A mestra entrou pola porta cunha urna que poñía eleccións 2011.
Quedamos tod@s asombrad@s. Non sabíamos de que se trataba; si eleccións para ser elegad@, eleccións para elixir a mellor persoa da clase...
Despois de lle preguntar, a mestra explicounos que eran eleccións para elixir os nomes de rapaz@s dos países do P.R.I. que anteriormente lle mandáramos por g-mail.

Antes das eleccións a mestra explicounos varias cousas entre as que estaban que é o censo electoral e máis quen participaba nas nosas eleccións.
CENSO ELECTORAL: é o documento ou rexistro onde constan as persoas que poden votar nunhas eleccións.
QUEN PARTICIPA NAS NOSAS ELECCIÓNS: o profesorado que nos da clase e máis o que participa no PRI (o profe de música e o de tecnoloxía), o alumnado da nosa clase e a conserxe.

Todos os nomes que atopamos en internet foron incluidos nunha papeleta. Aquí tedes a papeleta utilizamos.
Comezamos a votar, todos os nomes eran eran moi bonitos, pero so podíamos elixir un nome de nena e outro de neno por cada país.
Cando iamos introducir o voto na urna a mestra sacábanos fotos (seguro que quedamos tod@s moi ben).
Agora hai que esperar aos resultados das eleccións!

Jenni

RECURSOS NATURAIS DE GALICIA E DE ESPAÑA

Presentación1

View more presentations from tambre

O ANO NOVO EN INDIA: O DIWALI

Na clase de inglés limos un texto sobre o ano novo na India e outro para seguir instrucións e facer lampariñas con cartolina e papel de seda. As lampariñas fixémolas na clase de plástica e decoramos a nosa aula con elas para celebrar este acontecemento.

Aquí tedes o resumo do texto que lemos sobre o Diwali.

Diwali é a palabra india para chamar a esta festa: “festival das luces”.

Significa ringleira de lámpadas acesas. Con ela celébrase o ano novo e é a festa máis importante da India. Dura 5 días e ou quinto é o ano novo, pero non sempre cae o mesmo día. Este ano foi o 26 de Outubro.

Como se celebra o ano novo na India:

Hoxe en día é común celebralo ao redor do mundo. Nestas datas a xente decora a súa casa colgando lámpadas e velas; tamén colocan lámpadas de aceite ao redor da casa, nos xardíns, nos patios, nos tellados e nos muros. Explotan fogos artificiais e petardos, comen doces, rezan aos deuses e deusas, teñen rituais relixiosos, estrean roupa e mándanlle agasallos as familias. Moita xente aproveita esta festa para casar. As lámpadas acendidas significan a vitoria do ben sobre ou mal.

A deusa Lakshmi:

O Diwali celébrase en honra de Lakshmi, a deusa da riiqueza e da prosperidade. Os hindús rezan a Lakshmi para que lles dea boa sorte no ano seguinte. As lampariñas quedan acendidas toda a noite

para que a deusa se sinta acollida e entre a visitalos. Pola noite moitas persoas rezan unha oración a Ganesh, o deus da sabedoría e a boa sorte, o que elimina os obstáculos da vida.

Que ocurre durante o Diwali:
Ese día levántanse moi cedo e poñen as súas mellores roupas. Ou primeiro que deben facer é rezar oracións e facer ofrendas de froita e doces tradicionais indios, logo van visitar aos seus familiares maiores para recibir as súas bendicións e mostrarlles respecto e, finalmente, van ao templo e visitan a familia e amigos para desexarlles un feliz Diwali.

Jennifer López e Diego Gutierrez

As linguas da Feira das Nacións (VI): Marrocos

As linguas oficiais de Marrocos son:
Nacional: árabe clásico e berberes.
As linguas non-oficiais de Marrocos son:
Dialecto árabe marroquí do árabe clásico.
Linguas berberes (Tarifit, Tamazight e Tachelhit) que se usan a diario nas rexións montañosas do Marrocos.
Español: Rexións do Rif, e Yebala Tarfaya porque no pasado formaron o protectorado español de Marrocos.O Sahara Occidental, administrado polo Marrocos, o español e o árabe tradicional da zona (Hassani), son amplamente utilizados e na RASD son oficiais.
O árabe clásico é a lingua da lexislación, aínda que as leis son tamén traducida ao francés e, ás veces española.
A lingua falada pola maioría da poboación árabe marroquí está influenciada pola linguaxe da educación. De feito hai mesmo unha diglosia. O Rei de Marrocos cando quere obter un discurso de todos está obrigado a usar para o mundo árabe, árabe clásico, e para o resto do mundo, o francés.
Áreas Berber: en tres dialectos das linguas berberes (Tarifit, Tamazight e Tachelhit) usan a súa lingua todos os días.
A lingua francesa é a lingua do comercio, o ensino superior é impartido en francés.
Nas cidades de Tetuán e Nador o coñecemento e uso do español é alta, tamén na poboación saharauis do antigo Sahara español, na maioría da cidade de Larache, Tánxer, Al Hoceima e Sidi Ifni usual. Hai grupos de lingua española en cidades como Rabat, Agadir, Kenitra, Casablanca, Taza, Fez, Marrakech, Meknès e Oujda. Actualmente, existen seis centros do Instituto Cervantes, unha das maiores concentracións nun só país nesta institución á divulgación da lingua española no mundo. A poboación de lingua española en Marrocos é de preto de 360.000 persoas en 2006.

Alejandro Domínguez Pereiro e Eloy Faúndez Suárez

As linguas da Feira das Nacións (V): Senegal

O idioma oficial en Senegal é o francés, aínda que non todos os habitantes o falan. Entre os autóctonos utilizan ademais do francés, o wolof, o mandika e o diola. Hai guías turísticos que falan inglés, pero estes atópanse recluídos en Dakar e as zonas turísticas do país. Nas cidades e a zona costeira todo o mundo fala francés.
Lenguas nativas: badiaranké, baïnouk, balante, bambara, bandial, bassari, bayotte, bédik, cobiana, coniagui, diola, hassaniya, jalonké, khassonké, léhar, mancagne, mandingo, manjaque, mlomp, ndut, mediodía, palor, papel, fulani, saafi, serer, soninké, wolof, zenaga.

Dicionario básico WOLOF-GALEGO:

Asalamu alaikum : A paz estea con vostede (vén do árabe)

Wa alaikum salam : Que a paz estea contigo tamén. (vén do árabe. Usado para resposta da anterior)

Nanga def: Cómo está?

Nanga tuddu: Cómo te chamas?

Man, Paco la tuddu: Chámome Paco

Baal ma: Síntoo, perdón

Wao: Si

Dé det: Non

Dama jiff: Teño fame

Dama marr: Teño sede

Lii lumu iyar: Cánto vale isto?

Fan la: Ónde

Mangui dem: Marcho

Dicionario básico do amor en Wolof

Ámote: Dámela nop

Quérote: Dámela buggu

Es a Muller máis guapa do mundo: Yau yai yiggen bi gana rafet chi ádona bi

Es o home máis guapo do mundo: Yau yai gór bi gana rafet chi ádona bi

Es o meu corazón: Yau yai sama bol

Só penso en ti: Yau rek lai jalat

Quero pasar o resto dos meus días xunto a ti: Yau la buggu nek-kal sama desitu aduna

Quero casar contigo: Dama buggu sái ak yau

Feito por Tomás Beiras Rivas e Adrián Recouso Pena

As linguas da Feira das Nacións (IV): Portugal

A lingua oficial é o portugués.
Esta é unha linguaxe rica en dialectos, cada un coa súa particularidade. A maior parte da diferenza entre eles está na pronuncia dalgunhas vogais. Entre o português brasileiro e o portugués europeo existen diferenzas de pronuncia,vocabulario e sintaxe, especialmente nas variedades populares. Hai algunha semellanza na sintaxe, pronuncia e gramática entre os falantes do portugués vernáculo brasileiro e o angolano vernáculo portugués, pero non hai ningunha diferenza entre o estándar europeo e o portugués angolano. O portugués de Coímbra é considerada a lingua estándar.
Tamén se considera oficial o mirandés, de Miranda do Douro.

Principais dialectos do portugués:
* Algarve - Algarve
* Alto - Minhoto – Á beira do Miño
* Açoriano - Azores* Baixo-Beirão - Interior centro de Portugal
* Beirão - Centro de Portuga
l* Extremeño - Rexións de Coímbra e Lisboa
* Nortenho - Braga Porto Rexión* Madeirense - Madeira
* Transmontano - Tras-os-Montes


Manuel Vázquez Noya e Diego Gutiérrez Castiñeiras

O REI E O ZAPATEIRO (Conto popular do Brasil)

Na clase de Lingua e Literatura Galega escollemos traballar coa língua portuguesa do Brasil e de Portugal, para estudarmos as semellanzas lingüísticas entre estas variedades e o galego, idiomas que fan parte da mesma família.
Unha das actividades é a de versionarmos ao galego algún conto popular brasileiro ou português. Xa rematamos o primeiro e velaquí vai a version que fixemos na clase de 1º da ESO do conto brasileiro “O rei e o sapateiro”, recollido de Pimentel, Figueiredo. Histórias da baratinha. Rio de Janeiro, Livraria Garnier, 1994, pp.109-110.

O REI E O ZAPATEIRO

Un rei moi bo, dotado de excelente corazón, acostumaba saír soíño e disfrazado, polas rúas da cidade, a fin de poder apreciar ben as necesidades do seu pobo.
Unha vez, ao pasar por unha rúa, oíu alguén cantando:

Ribeiros corren para o río,

Os ríos corren para o mar.

Quen naceu para ser pobre

Non lle vale traballar.

O rei parou, observou a casa e indagou quen nela residía.
Era un pobre zapateiro, honesto e traballador, cheo de fillos, que vivía na maior miseria posible.
A súa maxestade tomou nota do número e da rúa.
Ao día seguinte, mandou preparar polo seu cociñeiro un saboroso bolo, que encheu de moedas de ouro e fixo levarllo ao zapateiro.
Na outra tarde, pasando pola mesma rúa, escoitou a mesma cantiga:

Ribeiros corren para o río,

Os ríos corren para o mar.
Quen naceu para ser pobre

Non lle vale traballar.

O rei entrou e mirou para o zapateiro:
— Esta cantiga é mentireira, ou ti non dis o que pensas! Onde está o bolo que che mandei onte cheo de moedas?
— Oh! real señor, eu non sabía! Debéndolle moitos favores a un amigo, envieillo de agasallo.
Entón o rei fixo acompañalo ao palacio.
Aí, mandoulle encher un saco de ouro e despediuno.
O zapateiro voltaba alegremente para casa, cando, de súpeto, caíu morto, fulminado ppla conmoción.
Transportárono para o tanatorio e atopáronlle un papel na man.
O delegado de policía abriuno e leu:

Eu para pobre o criei.

Ti rico facelo queres.

Agora aí o tes morto...

Dálle a vida, se puideres.

(Versión galega do alumnado de 1º da ESO do CPI de Trazo)

LENGUAS DE LA INDIA

La India comprende muchas indias. Se hablan más de 1000 lenguas, diez sistemas de escritura importantes, numerosas religiones antiguas con innumerables sectas y cultos.

En el censo de 1961 se registraron 1652 lenguas autóctonas. Los lingüistas han clasificado estas lenguas y han determinado que corresponden a unas 105 formas distintas de expresarse. De estas aproximadamente 105 lenguas, 90 son habladas por menos de un 5% de la población. A estas lenguas habría que añadir el sánscrito, la lengua madre, la lengua de los textos religiosos, de los clásicos literarios y de las ciencias autóctonas; y también el inglés que se emplea de manera generalizada como segunda lengua.

Las lenguas más habladas son:

El bengalí, con 45 millones de hablantes.

El hindi, con 163 millones.

El marathi, 42 millones.

El punjabi, 30 millones.

CUENTOS POPULARES DE LA INDIA

En la India los cuentos populares tienen una gran importancia. No sólo se relatan para animar a comer a los niños o para que duerman, muchas veces se cuentan para mantener despiertos a los adultos; por ejemplo, cuando los granjeros se reúnen para vigilar los campos durante toda la noche o para apacentar las vacas o las ovejas durante el día.

Existen cuentistas profesionales que viajan de sitio en sitio contratados por familias u organizaciones.

Los cuentos son de muy diversas clases y se eligen según las circunstancias y el tipo de auditorio. Pueden clasificarse por temática y auditorio. Hay las clases siguientes:

Cuentos sobre hombres.

Cuentos sobre mujeres.

Cuentos sobre familias.

Cuentos sobre el destino, la muerte, los dioses, los demonios, los fantasmas…

Cuentos sobre animales.

Cuentos de humor.

A continuación tenéis el video con la narración de un cuento de la antigua India realizada por miembros de la asociación cultural Nueva Acrópolis en Bilbao, dentro de un programa cultural de cuentacuentos realizado en noviembre de 2010 con motivo del día mundial de la filosofía. Se muestra un diálogo entre los dioses Brahma, Kartikeya y Parvati, referente a la sabiduría que todos los seres humanos buscamos.

TARDE DE CONTACONTOS

O luns pola tarde gozamos dunha sesión de contacontos con Tim Bowley e Charo Pita. Ambos son incribles contacontos que xa percorreron varios países engaiolando a todo o mundo. O tempo pasaba sen darnos de conta e eles contaron historias de China, India, Romanía e tamén de África. As súas voces pasaban do humorístico ao máxico e xuntos crearon unha atmosfera na que tod@s participamos sen dubidar.

Aquí vos deixamos unhas fotos acompañadas pola música do brasileiro Carlinhos Brown. Deixádenos vós os vosos comentarios.

TARDE DE CONTACONTOS on PhotoPeach

AMIG@S NOV@S

DE ONDE SON EST@S AMIG@S NOV @S ?
Aínda que todo o mundo sabe que temos diferente cor de pel e aparencia, parece que non distinguimos moi ben polo seu aspecto o lugar de procedencia da xente. Na clase de PRI, tivemos que identificar a nacionalidade dunha serie de retratos de nenas e nenos dos 8 países da feira que os mestres pegaron polas paredes.
Por parellas, percorremos a aula mirando e clasificando os retratos. Ás veces non estabamos de acordo e tiñamos que razoar o por que da nosa elección á nosa parella. Non era tan fácil como parecía.
Logo tivemos que buscar en internet posibles nomes para eses retratos e enviar á conta do proxecto un correo electrónico coa nosa busca.

QUE HORA É EN...?

Mentres van chegando os reloxos que faltan para os oito que precisamos, podemos consultar neste mapa a hora que é en calquera país do mundo sen mais que pinchar nel. En breve escribiremos algo mais aquí contando o que traballamos días atrás en sociais sobre os fusos horarios.

APRENDENDO MANDARÍN: palabras útiles

Ao longo do proxecto imos aprender algunhas palabras en árabe, chinés, hindi, brasileiro, rumano, portugués e wolof.Na clase xa nos saludamos en mandarín e en árabe.É divertido! A tod@s fainos gracia. Con este video imos estudar algunhas palabras en mandarín, a lingua maioritaria en China.

GOOGLE EARTH

Google Earth é un programa informático que nos permite ver imaxes de calquera punto do planeta en 3D. Para iso, combina imaxes de satélite, mapas e o motor de busca de Google que permite ver imaxes a escala dun lugar específico do planeta.

Por exemplo, podemos introducir o nome dunha escola, dun museo ou dunha rúa e ter a dirección exacta. Tamén podemos visualizar imaxes vía satélite e ver os edificios en algunhas cidades en 3D, dar volume a vales e montañas.

Ten un simulador de vo e podes sobrevoar calquera lugar do planeta como se foras nunha nave e achegarte ao punto que elixas.

Adicamos dúas clases de PRI para coñecer este programa. Por parellas tivemos que completar una ficha dos países da feira, atopar a súa capital, os límites, outras cidades importantes, a lonxitude e a latitude e por último, elixir unha foto chula e achegala por correo electrónico para facer unha presentación de fotos no blogue máis adiante.

Una presentación de fotos traballando na aula de informática con música da India, para ir coñecendo outras músicas do mundo.

As linguas da Feira das Nacións (III): India

(Esta é a bandeira da India.

E o seu abecedario. Fonte: google)

A India comprende moitas ``Indias´´.
Falanse máis de dez linguas, dez sistemas de escrituras importantes, numerosas relixóns antigas con innumerables sectas e cultos.
No censo de 1961, rexistráronse máis de 1652 linguas autóctonas. Os lingüistas clasificaron estas linguas e determinaron que corresponden a unhas 105 formas distintas de expresarse.
De estas aproximadamente 105 linguas , 90 son faladas por menos de un 5% da poboación. A estas linguas habería que añadirlle o sánscrito a lingua nai, a lingua dos textos relixiosos, dos clásicos literarios e das ciencias autóctonas; e tamén o inglés que se emprega de maneira xeralizada coma segunda lingua.

As linguas máis faladas son:
O bengalí: 145.000.000 persoas que o falan.
O hindi: 163.000.000 persoas que o falan.
O marathi: 42.000.000 persoas que o falan.
O pungabí: 30.000.000 de persoas que o falan.


Miriam Baleato Fraga; Noelia Casas García e Adrián Esmorís Domínguez

As linguas da Feira das Nacións (II): China

(Mapa das principais linguas da China e mostra de alfabeto chinés. Fonte: google)

Hai diferentes clasificacións de dialectos chineses, dependendo de como está escrito e do criterio de intelixibilidade mutua, mais este on é difícil de definir.

A clasificación común é a seguinte:

• Discurso do norte ou Mandarín, 836 millóns de falantes.
• O wu, 77 millóns.
• Os dialectos min, 70 millóns.
• Cantonés ou Yue, 55 millóns.
• O jin, 45 millóns.
• Idioma Xiang ou Hunan 36 millóns.
• O hakka ou Keji, 34 millóns.
• Gan, 31 millóns.
• O hui, 3,2 millóns.
• O Pinghu, 3,5 millóns.

Jennifer López Becerra e Sandra Noya Redondo