Quen gañará a batalla das linguas no mundo globalizado? De momento o inglés vai gañando en internet, pero… por canto tempo?
O Inglés foi a lingua dominante a nivel global durante un século. Pero… será a lingua do futuro? O Chino-mandarín está a desafíalo tanto nos negocios como na escola, pero primeiro terá que conquistar o sudeste asiático.
Le aquí a noticia complete publicada o pasado 12 de febrero no xornal de internet BBC Mundo versiónmóvil.
O Árabe é a oitava lingua máis falada do mundo. É única lingua oficial en 20 países e cooficial en 6 ou 7. Ten 280 millóns de falantes como primeira lingua e 250 millóns como segunda lingua. É tamén a lingual relixiosa do Islam.
Ten moitos dialectos oficiais que, as veces, poden ser incomprensibles entre sí. Utiliza un sistema de escritura propio que se escribe de dereita a esquerda. Outra curiosidade é que non existen as letras maiúsculas.
Representa a primeira lingua oficial en Arabia Saudí, Argelia, Bahrein, Egipto, Emiratos Árabes Unidos, Iraq, Jordania, Kuwait, Líbano, Libia, Marruecos, Mauritania, Omán, Autoridad Palestina, Qatar, Sahara Occidental, Siria, Sudán, Túnez y Yemen. Tamén se fala en zonas de Chad, Comores, Eritrea, Irán, Mali, Níger, Senegal, Somalia, Turquía, Yibuti e outros países. Varios millóns de musulmanes residentes en outros países posúen coñecementos de árabe, por razóns básicamente relixiosas (o Corán está escrito en árabe). Dende 1974 és unha das linguas oficiais das Nacións Unidas.
Ollade que actividade tan interesante e divertida crearon para o blogue da aula de música do ceip Gerardo Diego de Cantabria. Veredes que aparece música de moitos dos "nosos" paises. Seguro que os acertades case todos.
Para xogar preme nalgún dos botóns que aparecen na parte inferior da pantalla e sonará unha melodía. No mapa hai varios puntos activos; tes que elexir o correspondente ao país de orixe da música que estás escoitando nese momento.
Sorte e boa viaxe.
E non deixedes de visitar o blogue que está cheo de cousas valiosas. Aquí está o enlace
Fai uns anos o fotógrafo Peter Menzel decidiu viaxar polo mundo e fotografar a 30 familias de 24 países de todo o mundo. A idea era fotografar ás familias, xunto á comida que consumían esa semana, ademais de tomar nota do gasto por cada unha das familias.
O libro chámase “Hungry Planet” e, a verdade, é que ademais do bo trato fotográfico, sorprende moito a diferenza entre un país e outro.
Fíxache no tipo de produtos que consomen, no número de membros na familia e na variedade de procuctos e o custo aproximado en dólares. É moi interesante.
O principal atractivo da gastronomía galega é a súa variedade, ata tal punto que custa traballo dicir cal é o prato típico. Pero se hai algo común a todos sería unha forma de cociñar familiar e artesanal, pausada, abundante, sinxela e variada. Un mesmo produto prepárase de múltiples maneiras e en cada lugar ten un distinto sabor. .
O lacón con grelos é unha comida típica dos meses frios, dende o San Martiño ata novembro. Ademáis engádenselles patacas e chourizos.
O cocido galegoestá composto de xamón, carne de vaca e de galiña, chourizo grelos ou repolo, patacas e garabanzos. Sóese tomar no inverno.
Asempanadasfanse de todo, e todo lle da sabor. As galegas sóen ser suaves, lixeiras e finas. Sempre se acompañan de aceite, pementos e abundante cebola.
Hai unhagran variedade de peixes, os máis bos sóen ser os que se pescan nas rías: Pescada, rodaballo, robaliza, mero, linguado… Próbanse nas preparacións clásicas, á prancha, á galega ou en caldeirada, ou sofisticadamente adobados por cociñeiros especializados.
Entre os mariscos e os moluscos, hai os camaróns, as luras e os chocos, ou a nécora e os percebes.
Hai outros como a centola, a langosta, o lubrigante, os langostinos, as vieras e as ameixas con unha gran variedade de salsas ou os saborosos mexillóns.
Hai que destacar o polbo un molusco moi saboroso e moi típico en galicia .
Hai que destacar os marabillosos queixos, e as elaboradas filloas.
En toda Galicia prodúcese viño. Nunha enumeración rápida, teriamos que destacar as tres principais denominacións de orixe: Rías Baixas, Ribeiro e Valdeorras.
Entre os poroductos máis abundantes están:
Leite de vaca, carne de vaca, carne de porco, peixes, mariscos, patacas, castañas, uvas, pementos, ovos de galiña, millo, produtos de horta (leitugas berzas, tomates, xudias, chícharos etc)
As influencias indíxenas, africanas e portuguesas fixeron da gastronomía de Brasil unha das máis ricas e variadas do mundo. A cociña de Brasil varia bastante dependendo da rexión, polo que cada zona posúe os seus propios pratos típicos.
A cociña brasileira é froito dunha mestura de diversos ingredientes europeos, indíxenas e africanos. Moitas das técnicas de preparación dos ingredientes máis usados son de orixe indíxena.Os portugueses fixeron adaptacións dos seus pratos típicos substituíndo os ingredientes que faltaban por aqueles locais máis doados de obter.
Os escravos traídos a Brasil engadiron á cociña elementos como o aceite ou o cuscús. A alimentación indíxena tiña como ingredientes a mandioca, en forma de fariña, ademais de froitas, peixes, caza, millo, pataca pataca e legumes. Os escravos traídos a Brasil engadiron á cociña elementos como o aceite ou o cuscús. A alimentación indíxena tiña como ingredientes a mandioca, en forma de fariña, ademais de froitas, peixes, caza, millo,mes.
A maior carne que obteñen procede da caza abundante en antílopes, gacelas, búfalos, aves, hipopótamos e elefantes.
Criaban gando ovino, bovino e caprino.
Os alimentos pódense servir asados tostados ou cocidos e para sazonar tiñan especial aprecio pola pementa, pero tamén se utiliza aceite de palma para acompañar os alimentos.
Entre os inmigrantes chegados a Brasil durante o século XIX ata principios do século XX encóntranse alemáns, italianos, españois. Os que máis productos que trouxeron do seu país foi Alemania que introduciron o consumo dalgúns xéneros de salchichas, mortadela, ou touciño e os italianos que intentaron introducir a pizza, ravioli, macaróns...aunque outras cousas que introduciron os xeados de sobremesa, o gusto polo queixo, e doces e froitas. Pero tamén se tuveron que adaptarse e substituíron moitos dos ingredientes da súa terra natal por materiais autóctonos.
A alimentación de cada día dos brasileiros realízase en tres partes:
- Almorzo, non pode faltar o café con leite, pan, froitas, birlos e doces.
- No xantar: feixóns con arroz, este alimento é básico e ás veces moi identificado co pobo de Brasil, os macarróns, carne, algunha ensalada e pure de pataca.
- Na cea sérvense sopas e tamén diversas comidas rexionaisA cervexa comezou a ser bebida a finais do século XVIII e na actualidade é unha das bebidas alcohólicas máis comúns.
As bebidas destiladas foron traídas polos portugueses e fabricadas en Brasil como a aguardiente. O viño é tamén moi consumido, algunhas veces mesturado con auga e azucre, é coñecida a sangría.
As influencias indíxenas, africanas e portuguesas fixeron da gastronomía de Brasil unha das máis ricas e variadas do mundo. A cociña de Brasil varia bastante dependendo da rexión, polo que cada zona posúe os seus propios pratos típicos que, ás veces, son descoñecidos dunha rexión a outra debido á súa grande extensión territorial. A cociña brasileira é froito dunha mestura de diversos ingredientes europeos, indíxenas e africanos. Moitas das técnicas de preparación dos ingredientes máis usados son de orixe indíxena, sufrindo adaptacións por parte dos escravos e dos portugueses. Estes fixeron adaptacións dos seus pratos típicos substituíndo os ingredientes que faltaban por aqueles locais máis doados de obter. A “feijoada”, prato típico do país, é un exemplo.
Os escravos traídos a Brasil dende fins do século XVI, engadiron á cociña nacional elementos como o aceite de palma ou o cuscús.
A alimentación indíxena tiña como ingredientes a mandioca, en forma de fariña, ademais de froitas, peixes, caza, millo, pataca e legumes.
A carne era na súa maior parte procedente da caza abundante en antílopes, gacelas, búfalos, aves, hipopótamos e elefantes.
Criaban gando ovino, bovino e caprino,
Os alimentos sérvense asados, tostados ou cocidos e para sazonar a comida tiñan aprecio polas pimentas, mais tamén utilizaban o aceite de palma que acompañaban á maioría dos alimentos.
Entre os inmigrantes chegados a Brasil durante o século XIX ata principios do século XX encóntranse alemáns, italianos, españois, sírio-libaneses, xaponeses etc. De todos os inmigrantes as maiores influencias sobre a cociña brasileira corresponden aos alemáns e italianos. Os inmigrantes alemáns en Brasil son moi numerosos, e introduciron o consumo dalgúns xéneros de salchichas, e mortadela, ou touciño. Non obstante adaptáronse ben e substituíron moitos dos ingredientes da súa terra natal por materiais autóctonos.
Dos inmigrantes italianos, pódese dicir que tiveron interese en elaborar a súa pasta, por esta razón incorporaron os cultivos de trigo a gran escala. O macarrón era moi usado como tamén outras pastas italianas como a pizza, ravioles etc . Tamén puxeron de moda os xeados de sobremesa, o gusto polo queixo, empregado nas masas, tanto que o consumo de queixo estendeuse e incorpórase en doces e froitas.
A alimentación de cada día realízase en tres partes:
- No café dá manhã (almorzo), non pode faltar o café con leite (café-com-leite), pan (pão), froitas, birlos e doces.
- No xantar: feixóns con arroz (feijãocom ), este alimento é básico e ás veces moi identificado co pobo de Brasil, os macarrão, carne, algunha ensalada e purê de batata.
- Na cea (jantar) sérvense sopas e tamén diversas comidas rexionais.
As bebidas destiladas foron traídas polos portugueses e fabricadas en Brasil como a cachaça. O viño (vinho) é tamén moi consumido, algunhas veces mesturado con auga e azucre, é coñecida a sangría. A cervexa comezou a ser bebida a finais do século XVIII e na actualidade é unha das bebidas alcohólicas máis comúns.
A cociñaromanesa ten pratose tradiciónsdiversas,tamén tencousas de países veciños,como da cociña alemá, a cociñaserbiaou a cociñahúngara.
A gastronomíaromanesaé unha cuestiónexistencial. Hai moitos ditos, escribimos algúns:
Nós comemospara vivir?
Ou vivimospara comer?
Srutmana, pero pentru c-i BungustoFoster, ibuctreasaFrumos.
Grazas poloxantar era bo esabroso é acociñeira era moiagradable.
Ou máisfilosófica:I-ie MulumescuDoamne c-I mâncatmeuyinge escuma.
Grazas o meu Señor
por comer e por seguir tendo fame
A carne de porco foi a carne máis apreciada na cociña romanesa. Hai ditos coma
Petele cel mai bun, tot porcul rmâne
Que quere dicir:
O mellor peixe é sempre o porco, pero non obstante a carne de vaca é tamén consumida, tampouco se rexeita o cordeiro nin o peixe.
As receitas prepáranse segundo a estación do ano ou dos eventos sociais. Na cociña do Nadal adóitanse servir pratos que conteñen carne de porco como poden ser:
ocârnai (un tipo de salchichas)
o piftie (un tipo de estufado servido xunto con viño )
E dende logo o tradicionalcozonac(pan doce con noces)
Na gastronomía de Semana Santa.
o cordeiro (un dos pratos principais, adóitase facer asado)
odrob (unha mestura cociñada de intestinos, carne e vexetais frescos)
E por último os produtos máis abundantes en orde de máis a menos son:
Da fauna e flora de Colombia, xorde unha gran variedade de diversos alimentos. Os pratos varían segundo a preparación e os ingredientes por rexión e incorporan na súa gastronomía aspectos das culturas española, mestiza e afro.
Os ingredientes mais comúns na preparación son: cereais como o arroz e o millo, tubérculos como a papa e a iuca, varias leguminosas (feixóns), carnes como a vacina, galiña, porco, cabra e outros animais silvestres, pescados, mariscos…
arepa